ΑΠ’ΤΟ ΛΑΣΗΘΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ

ΟΛΗ Η ΚΡΗΤΗ ΑΞΙΖΕΙ

ΠΙΟ ΚΛΩΝΟ ΤΟΥ ΒΑΣΗΛΙΚΟΥ

ΚΟΒΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕ ΜΥΡΙΖΕΙ.


Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ...


ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ
Κ'ΟΤΙ ΜΙΣΕΙΣ ΣΚΟΤΩΝΩ
ΓΕΛΑΣ ΓΕΛΩ ΜΑ ΣΑΝ ΠΟΝΕΙΣ
ΝΙΩΘΩ ΔΙΠΛΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ.

 

 

ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΜΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ...


ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΜΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ
ΠΟΥ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ
ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΟΡΦΗ Κ'ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ.

 

 

Μανίζει η γης όντε με δει...


Μανίζει η γης όντε με δει
το χώμα τζη να σκάβω
βαρέθηκε να με θωρρεί
όνειρα μπλιό να θάβω



Κλαίω σάν το μωρό παιδί,...


Κλαίω σάν το μωρό παιδί,

μοίρα όντε μανίζεις
κι αδιαφορώ πώς τσι χαρές,

σε άλλο να χαρίζεις

 

 

 

 

Γιός του θεού και λύγισε...


Γιός του θεού και λύγισε
με μια βδομάδα πόνου...
Και εγώ παλεύω ο δυστυχής
ολοχρονίς του χρόνου...

 

 

Στη γειτονιά των αστεριών...


Στη γειτονιά των αστεριών
να πάς κι εσύ να μείνεις...
Μα λάμψη περισσότερη
στη σκοτεινιά θα δίνεις..

 

 

Αν θα μπορούσε ο άνθρωπος...


Αν θα μπορούσε ο άνθρωπος
να σταματά το χρόνο...
Εγώ την ώρα που γελάς
θα σταματούσα μόνο...

 

 

Στην κούπα του βελανιδιού...


Στην κούπα του βελανιδιού
χίλιοι καλοί χωρούνε...
Μα δυό κακοί σε ένα ντουνιά
να ζήσουν δεν μπορούνε...

 

 

Δίδυμους μας εγέννησες...


Δίδυμους μας εγέννησες
μάνα μου με τον πόνο...
Κι ας λες εσύ πως έκαμες
ένα κοπέλι μόνο...